کوتاه ولی آمد...

به نام مهربان بی همتا

بالاخره اومد

چقدر دلم برایش تنگ شده بود.

چندین روز بود که چشم انتظارش بودم.

و امروز رسید.

خیلی وقت بود که نبود!

جای خالی نبودنش عجیب خالی بود.

اومدنش و رفتنش کوتاه بود اما من دلم خوش بود به لبخندش.به قولی که به گلای باغچه دادم.

و دلم خوش است به عطرش که هنوزم همه جا رو پر کرده.

صدای عاشقونش از یادم رفته بود.

اما پچ پچ برگ های سبز درخت انجیر 

سپیدی گل های یاس نزدیک ایستگاه تاکسی که هر روز بیشتر از قبل به چشمم می اومد

همه نشونه اومدنش بود.

خدایا شکرت بخاطر اومدنش

مهربونم ممنونم که با وجود محال بودنش اما عاشقانه بارید!

نم نم ولی یکریز

شکر که دل آسمون سبک شد

و دل منم

حالا میتونم بازم برای دوباره اومدنش صبر کنم و دلتنگ هوای خاکستریش نباشم!

* خداجونم ممنونم برای بارش بی امان رحمتت *